Aşkın Efsanesi
Uzun zaman önce, her duygunun yaşadığı
bir küçük ada varmış:
Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.
Bir gün, adanın batmakta olduğu,
duygulara haber verilmiş. Bunun üzerine hepsi adayı terk etmek için
sandallarını hazırlamışlar.
Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş çünkü mümkün olan en
son ana kadar beklemek istemiş.
Ada neredeyse battığı zaman, Aşk yardım
istemeye karar vermiş. Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde, geçmekteymiş.
Aşk, “Zenginlik, beni de yanına alır mısın?” diye sormuş.
Zenginlik, “Hayır, alamam.Teknemde çok fazla altın ve gümüş var,
senin için yer yok.” demiş.
Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki
Kibirden yardım istemiş. “Kibir, lütfen bana yardım et!”,
Kibir
“Sana yardım edemem, Aşk. Sırılsıklamsın
ve yelkenlimi mahvedebilirsin.” diye cevap vermiş.
Üzüntü yakınlardaymış ve Aşk yardım istemiş: “Üzüntü, seninle
geleyim.”
Üzüntü “Of, Aşk, o kadar üzgünüm . ki,
yalnız kalmaya ihtiyacım var.”
Mutluluk
da Aşkın yanından geçmiş; ama o kadar
mutluymuş ki Aşkın çağrısını duymamış.
Aşk, birden bir ses duymuş. “Gel Aşk! Seni yanıma alacağım…”
Bu Aşk tan daha yaşlıca birisiymiş. Aşk o
kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki, onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi
akıl edememiş.
Yeni bir kara parçasına vardıklarında,
Aşka yardım eden yoluna devam etmiş. Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden
Aşk, Bilgiye sormuş:
“Bana yardım eden kimdi?” Bilgi “O, Zamandı” diye cevap vermiş.
“Zaman mı? Neden bana yardım etti ki?”
diye sormuş Aşk.
Bilgi gülümsemiş:
“Çünkü
sadece Zaman Aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder