ABOUT LIVING

Living is not laughing matter:
you must live with great seriousness
like a squirrel for example-
I mean without looking for something beyond and above living
I mean living must be your whole occupation.
Living is no laughing matter:
you must take it seriously
so much so and to such a degree
that for example your hands tied behind your back
your back to the wall
or else in a laboratory
in your white coat and safety glasses
you can die for people-
even for people whose faces you’ve never seen
even though you know living
is the most real the most beautiful thing.
I mean you must take living so seriously
that even at seventy for example you’ll plant olive trees-
and not for your children either
but because although you fear death you don’t believe it
because living I mean weighs heavier.

Let’s say you’re seriously ill need surgery –
which is to say we might not get
from the white table.
Even though it’s impossible not to feel sad
about going a little too soon
we’ll still laugh at the jokes being told
we’ll look out the window to see it’s raining
or still wait anxiously
for the latest newscast …
Let’s say we’re at the front-
for something worth fighting for say.
There in the first offensive on that very day
we might fall on our face dead.
We’ll know this with a curious anger
but we’ll still worry ourselves to death
about the outcome of the war which could last years.
Let’s say we’re in prison
and close to fifty
and we have eighteen more years say
before the iron doors will open.
We’ll still live with the outside
with its people and animals struggle and wind-
I mean with the outside beyond the walls.
I mean however and wherever we are
we must live as if we will never die.

This earth will grow cold
a star among stars
and one of the smallest
a gilded mote on blue velvet-
I mean this our great earth.
This earth will grow cold one day
not like a block of ice
or a dead cloud even
but like an empty walnut it will roll along
in pitch-black space …
You must grieve for this right now
-you have to feel this sorrow now-
for the world must be loved this much
if you’re going to say “I lived” …

Nazım Hikmet

---

YAŞAMAYA DAİR

Yaşamak sakaya gelmez
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela
yani yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden
yani bütün isin gücün yaşamak olacak.

Yaşamayı ciddiye alacaksın
yani o derecede öylesine ki
mesela kolların bağlı arkadan sırtın duvarda
yahut kocaman gözlüklerin
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.

Yani öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı
yetmişinde bile mesela zeytin dikeceksin
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için
yaşamak yani ağır bastığından.

Diyelim ki ağır ameliyatlık hastayız
yani beyaz masadan
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
Duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceğiz anlatılan Bektaşi fıkrasına
hava yağmurlu mu diye bakacağız pencereden
yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz
en son ajans haberlerini.

Diyelim ki dövüşülmeye değer bir şeyler için
diyelim ki cephedeyiz.
Daha orda ilk hücumda daha o gün
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
Tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

Diyelim ki hapisteyiz
yaşımız da elliye yakın
daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
Yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız
insanları hayvanları kavgası ve rüzgârıyla
yani duvarın ardındaki dışarıyla.

Yani nasıl ve nerede olursak olalım
hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak…

Bu dünya soğuyacak
yıldızların arasında bir yıldız
hem de en ufacıklarından
mavi kadifede bir yaldız zerresi yani
yani bu koskocaman dünyamız.

Bu dünya soğuyacak günün birinde
hatta bir buz yığını
yahut ölü bir bulut gibi de değil
boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.

Şimdiden çekilecek acısı bunun
duyulacak mahzunluğu şimdiden.
Böylesine sevilecek bu dünya
“Yaşadım” diyebilmen için…

         Nazım Hikmet